11 oktober 2012

A&R-tegeltje (4a en 4b)

Het idee achter deze serie lees je bovenaan aflevering #1, de complete serie klik aan met tag A and R. In vervolg op gisteren is het tegenovergestelde ook waar:
Geloof hem niet als Chris Martin zegt dat ieder bandlid gelijk is in Coldplay. Hetzelfde geldt voor Bono en van Dinand weten we het allemaal: er is er maar 1 de baas. Thom Yorke duldt een beetje tegenspraak van Jonny Greenwood, maar hoe hard al deze mannen ook roepen dat ze in 'een echte band' zitten, waarin iedereen gelijk is: gelul.

En gelukkig maar. Er is een reden dat een voetbalelftal 1 coach heeft: iemand hakt de knoop door, iemand beslist. Dinand noch Louis van Gaal heeft altijd en eeuwig gelijk, maar beiden weten dat er niks rampzaliger is dan twee kapiteins op 1 schip die met elkaar bakkeleien of we naar stuur- of bakboord gaan. Zo vaar je op een ijsberg of struikelt in de eerste ronde van het EK. Alleen de Beatles kwamen ermee weg (dat duurde precies 10 jaar - een eeuwigheid in popmuziek én gedeeld management). Natuurlijk mag The Edge af en toe wat roepen, een gitaarlick aandragen, denkt Dennis mee of de albumhoes rood of blauw wordt en kreeg Ringo op ieder album een eigen liedje. Maar uiteindelijk beslist Bono welke songs het album halen, Dinand dat het groen wordt en zijn er 2 redenen dat Octopus's Garden Abbey Road niet opent: John en Paul.

Antonie verwoordde het het best én was eerlijk toen hij mij vertelde: 'Natuurlijk zijn we een band, zijn dit mijn beste vrienden, luisteren we naar elkaar en sta ik open voor suggesties en muzikale ideeën van anderen. Maar uiteindelijk zijn we de Verenigde Naties en ben ik Amerika.' Spijker, kop!

Toen ik bovenstaand ontwerp naar de tegelbakkerij bracht, mislukte de gehele eerste oplage:
Grappig genoeg is die misdruk net zo waar.

Geen opmerkingen: